2Co 7:1 So since we have these promises, dear ones, let us wash away everything that pollutes body and spirit, bringing us to holiness out of respect for God.
2Co 7:2 Make room for us! We haven’t wronged anyone, destroyed anyone, or demanded more than we deserve from anyone.
2Co 7:3 I’m not saying this to condemn you, because I told you before that you are in our hearts, whether we live or die together.
2Co 7:4 I have been blunt and open with you all and have bragged about you. You have encouraged me greatly to the point that my happiness knows no bounds, in spite of all the pressure we’ve been under.
2Co 7:5 For even when we came into Macedonia no one eased our physical suffering, and we suffered both with outer struggles and inner fears.
2Co 7:6 But God, the advocate for the oppressed, consoled us with the arrival of Titus.
2Co 7:7 Not only that, but he also brought with him the consolation you gave him; he told us of your aching, extreme anguish, and passion for my sake. And that made me very happy.
2Co 7:8 So even if the letter I wrote upset you, I don’t regret it, because it only upset you for a time.
2Co 7:9 But now I’m happy— not because I upset you, but because this hour of sadness caused you to change your minds. That was Godly sorrow so that you would not lose out on anything because of us.
2Co 7:10 This kind of sorrow is what causes people to change their minds for salvation without regret; in contrast, worldly sorrow only leads to death.
2Co 7:11 Look at all the things this Godly sorrow put you through: diligence, defense, indignation, fear, longing, passion, and vindication. At the end of it all you commended yourselves as pure in the matter.
2Co 7:12 Consequently, I didn’t write to you just for the guilty party or the victim, but to get you to see your devotion to us before God. Because of all that we have been more than consoled.
2Co 7:13 We are very happy for Titus, whose spirit was soothed by you all.
2Co 7:14 For you did not make my bragging about you an embarrassment; just as we always speak the truth to you, our bragging about you to Titus proved to be true as well.
2Co 7:15 He is all the more endeared to you as he remembers your compliance and how you welcomed him with genuine concern.
2Co 7:16 I am very happy and encouraged about you in all of this.

2Co 7:1 ταυτας ουν εχοντες τας επαγγελιαν αγαπητοι καθαρισωμεν απο παντος μολυσμου σαρκος και πνευματος επιτελουντες ἁγιωσυνην εν φοβω θεου
2Co 7:2 χωρησατε ἡμας ουδενα ηδικησαμεν ουδενα εφθειραμεν ουδενα επλεονεκτησαμεν
2Co 7:3 προς κατακρισιν ου λεγω προειρηκα γαρ ὁτι εν ταις καρδιαις ἡμων εστε εις το συναποθανειν και συζην
2Co 7:4 πολλη μοι παρρησια προς ὑμας πολλη μοι καυχησις ὑπερ ὑμων πεπληρωμαι τη παρακλησει ὑπερπερισσευομαι τη χαρα επι παση τη θλιψει ἡμων
2Co 7:5 και γαρ ελθοντων ἡμων εις μακεδονιαν ουδεμιαν εσχηκεν ανεσιν ἡ σαρξ ἡμων αλλ᾽ εν παντι θλιβομενοι εξωθεν μαχαι εσωθεν φοβοι
2Co 7:6 αλλ᾽ ὁ παρακαλων τους ταπεινους παρεκαλεσεν ἡμας ὁ θεος εν τη παρουσια τιτου
2Co 7:7 ου μονον δε εν τη παρουσια αυτου αλλα και εν τη παρακλησει ἡ παρεκληθη εφ᾽ ὑμιν αναγγελλων ἡμιν την ὑμων επιποθησιν τον ὑμων οδυρμον τον ὑμων ζηλον ὑπερ εμου ὡστε με μαλλον χαρηναι
2Co 7:8 ὁτι ει. και ελυπησα ὑμας εν τη επιστολη ου μεταμελομαι ει. και μετεμελομην βλεπω γαρ ὁτι ἡ επιστολη εκεινη ει. και προς ὡραν ελυπησεν ὑμας
2Co 7:9 νυν χαιρω ουχ ὁτι ελυπηθητε αλλ᾽ ὁτι ελυπηθητε εις μετανοιαν ελυπηθητε γαρ κατα θεον ἱνα εν μηδενι ζημιωθητε εξ ἡμων
2Co 7:10 ἡ γαρ κατα θεον λυπη μετανοιαν εις σωτηριαν αμεταμελητον εργαζεται ἡ δε του κοσμου λυπη θανατον κατεργαζεται
2Co 7:11 ιδου γαρ αυτο τουτο το κατα θεον λυπηθηναι ποσην κατειργασατο ὑμιν σπουδην αλλα απολογιαν αλλα αγανακτησιν αλλα φοβον αλλα επιποθησιν αλλα ζηλον αλλα εκδικησιν εν παντι συνεστησατε ἑαυτους ἁγνους ειναι τω πραγματι
2Co 7:12 αρα ει. και εγραψα ὑμιν ουχ ἑνεκεν του αδικησαντος ουδε ἑνεκεν του αδικηθεντος αλλ᾽ ἑνεκεν του φανερωθηναι την σπουδην ὑμων την ὑπερ ἡμων προς ὑμας ενωπιον του θεου
2Co 7:13 δια τουτο παρακεκλημεθα επι δε τη παρακλησει ὑμων περισσοτερως μαλλον εχαρημεν επι τη χαρα τιτου ὁτι αναπεπαυται το πνευμα αυτου απο παντων ὑμων
2Co 7:14 ὁτι ει. τι αυτω ὑπερ ὑμων κεκαυχημαι ου κατησχυνθην αλλ᾽ ὡς παντα εν αληθεια ελαλησαμεν ὑμιν οὑτως και ἡ καυχησις ἡμων ἡ επι τιτου αληθεια εγενηθη
2Co 7:15 και τα σπλαγχνα αυτου περισσοτερως εις ὑμας εστιν αναμιμνησκομενου την παντων ὑμων ὑπακοην ὡς μετα φοβου και τρομου εδεξασθε αυτον
2Co 7:16 χαιρω ὁτι εν παντι θαρρω εν ὑμιν