- Mat
- Mar
- Luk
- Jon
- Act
- Rom
- 1Co
- 2Co
- Gal
- Eph
- Php
- Col
- 1Th
- 2Th
- 1Tm
- 2Tm
- Tts
- Phm
- Heb
- Jms
- 1Pt
- 2Pt
- 1Jn
- 2Jn
- 3Jn
- Jud
- Rev
Greek/English Parallel
Revelation 14
Rev 14:1 Then suddenly I saw the Lamb on Mount Zion, and with him were one hundred forty-four thousand people with his name and his Father’s name written on their foreheads.
Rev 14:2 And I heard a sound coming from the sky; it was like the noise of a lot of rushing water or loud thunder. It seemed to be harpists playing their harps,
Rev 14:3 and they are singing a new song before the throne, the four animals, and the elders. No one could learn the song except the one hundred forty-four thousand who were bought from the earth.
Rev 14:4 These are the ones who were not polluted with women, for they are unmarried. They follow the Lamb wherever he goes, having been bought from mankind as a first harvest to God and to the Lamb.
Rev 14:5 No deceit was found in them, because they are flawless.
Rev 14:6 Then I saw another Messenger flying in midair, having the ageless Gospel to bring to those on the earth— the non-Judeans of every tribe and language and people group.
Rev 14:7 The Messenger announced loudly, “Fear God and give him honor, because the hour of his judgment has come! Worship the one who made the sky and the earth and the sea and the springs of water!”
Rev 14:8 A second Messenger followed: “Fallen, fallen, is Babylon the Great, that made all the nations drink the wine of the fury of its promiscuity!”
Rev 14:9 A third Messenger followed: “If anyone worships the wild animal and its image, and takes its inscription on their forehead or right hand,
Rev 14:10 they will drink the wine of the fury of God, mixed full-strength with his rage, and will be tortured in fire and sulphur before the Messengers of the holy people and the Lamb.
Rev 14:11 The smoke of their torture rises forever; there is no relief day or night for those who worship the wild animal and its image, and who take the inscription of its name.”
Rev 14:12 Such is the endurance and faith of the holy people, who guard the injunctions of God and the faith of Jesus.
Rev 14:13 Then I heard a voice from the sky say, “Write this: Happy are those who die belonging to the Master from now on! “Yes,” says the Spirit, “They will rest from their labors because their actions follow them.”
Rev 14:14 Then suddenly there was a white cloud, and on the cloud sat someone human-like. On his head was a golden victor’s crown, and in his hand was a sharp sickle.
Rev 14:15 Another Messenger came out of the temple shouting loudly to the one sitting on the cloud, “Send out your sickle and reap, for the time has come to reap the shriveled harvest of the earth.”
Rev 14:16 So the one sitting on the cloud threw his sickle on the earth and reaped it.
Rev 14:17 Another Messenger with a sharp sickle came out of the temple in heaven.
Rev 14:18 Then another Messenger, who had jurisdiction over the fire, came from the altar and called out in a loud voice to the one with the sharp sickle, “Send out your sickle and pick the clusters from the vine of the earth, because the grapes are ripe!”
Rev 14:19 And the Messenger threw his sickle to the earth and picked the grapes, then threw them into the winepress of God’s great rage.
Rev 14:20 The winepress was used outside the city, and blood came out of it to the point where it rose to the height of a horse’s bridle for a distance of 184 miles.
Rev 14:2 And I heard a sound coming from the sky; it was like the noise of a lot of rushing water or loud thunder. It seemed to be harpists playing their harps,
Rev 14:3 and they are singing a new song before the throne, the four animals, and the elders. No one could learn the song except the one hundred forty-four thousand who were bought from the earth.
Rev 14:4 These are the ones who were not polluted with women, for they are unmarried. They follow the Lamb wherever he goes, having been bought from mankind as a first harvest to God and to the Lamb.
Rev 14:5 No deceit was found in them, because they are flawless.
Rev 14:6 Then I saw another Messenger flying in midair, having the ageless Gospel to bring to those on the earth— the non-Judeans of every tribe and language and people group.
Rev 14:7 The Messenger announced loudly, “Fear God and give him honor, because the hour of his judgment has come! Worship the one who made the sky and the earth and the sea and the springs of water!”
Rev 14:8 A second Messenger followed: “Fallen, fallen, is Babylon the Great, that made all the nations drink the wine of the fury of its promiscuity!”
Rev 14:9 A third Messenger followed: “If anyone worships the wild animal and its image, and takes its inscription on their forehead or right hand,
Rev 14:10 they will drink the wine of the fury of God, mixed full-strength with his rage, and will be tortured in fire and sulphur before the Messengers of the holy people and the Lamb.
Rev 14:11 The smoke of their torture rises forever; there is no relief day or night for those who worship the wild animal and its image, and who take the inscription of its name.”
Rev 14:12 Such is the endurance and faith of the holy people, who guard the injunctions of God and the faith of Jesus.
Rev 14:13 Then I heard a voice from the sky say, “Write this: Happy are those who die belonging to the Master from now on! “Yes,” says the Spirit, “They will rest from their labors because their actions follow them.”
Rev 14:14 Then suddenly there was a white cloud, and on the cloud sat someone human-like. On his head was a golden victor’s crown, and in his hand was a sharp sickle.
Rev 14:15 Another Messenger came out of the temple shouting loudly to the one sitting on the cloud, “Send out your sickle and reap, for the time has come to reap the shriveled harvest of the earth.”
Rev 14:16 So the one sitting on the cloud threw his sickle on the earth and reaped it.
Rev 14:17 Another Messenger with a sharp sickle came out of the temple in heaven.
Rev 14:18 Then another Messenger, who had jurisdiction over the fire, came from the altar and called out in a loud voice to the one with the sharp sickle, “Send out your sickle and pick the clusters from the vine of the earth, because the grapes are ripe!”
Rev 14:19 And the Messenger threw his sickle to the earth and picked the grapes, then threw them into the winepress of God’s great rage.
Rev 14:20 The winepress was used outside the city, and blood came out of it to the point where it rose to the height of a horse’s bridle for a distance of 184 miles.
Rev 14:1 και ειδον και ιδου το αρνιον επι το ορος σιων και μετ᾽ αυτου ἑκατον ἑκατον τεσσαρες χιλιαδες εχουσαι το ονομα αυτου και το ονομα του πατρος αυτου γεγραμμενον επι των μετωπων αυτων
Rev 14:2 και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου ὡς φωνην ὑδατων πολλων και ὡς φωνην βροντης μεγαλης και ἡ φωνη ην ηκουσα ὡς κιθαρωδων κιθαριζοντων εν ταις κιθαραις αυτων
Rev 14:3 και αδουσιν ὡς ωδην καινην ενωπιον του θρονου και ενωπιον των τεσσαρων ζωων και των πρεσβυτερων και ουδεις εδυνατο μαθειν την ωδην ει. μη αἱ ἑκατον ἑκατον τεσσαρες χιλιαδες οἱ ηγορασμενοι απο της γης
Rev 14:4 οὑτοι εισιν οἱ μετα γυναικων ουκ εμολυνθησαν παρθενοι γαρ εισιν οὑτοι οἱ ακολουθουντες τω αρνιω ὁπου αν ὑπαγη οὑτοι ηγορασθησαν απο των ανθρωπων απαρχη τω θεω και τω αρνιω
Rev 14:5 και εν τω στοματι αυτων ουχ εὑρεθη ψευδος αμωμοι εισιν
Rev 14:6 και ειδον αλλον αγγελον πετομενον εν μεσουρανηματι εχοντα ευαγγελιον αιωνιον ευαγγελισαι επι τους καθημενους επι της γης και επι παν εθνος και φυλην και γλωσσαν και λαον
Rev 14:7 λεγων εν φωνη μεγαλη φοβηθητε τον θεον και δοτε αυτω δοξαν ὁτι ηλθεν ἡ ὡρα της κρισεως αυτου και προσκυνησατε τω ποιησαντι τον ουρανον και την γην και θαλασσαν και πηγας ὑδατων
Rev 14:8 και αλλος αγγελος δευτερος ηκολουθησεν λεγων επεσεν επεσεν βαβυλων ἡ μεγαλη ἡ εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης πεποτικεν παντα τα εθνη
Rev 14:9 και αλλος αγγελος τριτος ηκολουθησεν αυτοις λεγων εν φωνη μεγαλη ει. τις προσκυνει το θηριον και την εικονα αυτου και λαμβανει χαραγμα επι του μετωπου αυτου η επι την χειρα αυτου
Rev 14:10 και αυτος πιεται εκ του οινου του θυμου του θεου του κεκερασμενου ακρατου εν τω ποτηριω της οργης αυτου και βασανισθησεται εν πυρι και θειω ενωπιον αγγελων ἁγιων και ενωπιον του αρνιου
Rev 14:11 και ὁ καπνος του βασανισμου αυτων εις αιωνας αιωνων αναβαινει και ουκ εχουσιν αναπαυσιν ἡμερας και νυκτος οἱ προσκυνουντες το θηριον και την εικονα αυτου και ει. τις λαμβανει το χαραγμα του ονοματος αυτου
Rev 14:12 ὡδε ἡ ὑπομονη των ἁγιων εστιν οἱ τηρουντες τας εντολας του θεου και την πιστιν ιησου
Rev 14:13 και ηκουσα φωνης εκ του ουρανου λεγουσης γραψον μακαριοι οἱ νεκροι οἱ εν κυριω αποθνησκοντες απ᾽ αρτι ναι λεγειν το πνευμα ἱνα αναπαησονται εκ των κοπων αυτων τα γαρ εργα αυτων ακολουθει μετ᾽ αυτων
Rev 14:14 και ειδον και ιδου νεφελη λευκη και επι την νεφελην καθημενον ὁμοιον υἱον ανθρωπου εχων επι της κεφαλης αυτου στεφανον χρυσουν και εν τη χειρι αυτου δρεπανον οξυ
Rev 14:15 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου κραζων εν φωνη μεγαλη τω καθημενω επι της νεφελης πεμψον το δρεπανον σου και θερισον ὁτι ηλθεν ἡ θερισαι ὁτι εξηρανθη ὁ θερισμος της γης
Rev 14:16 και εβαλεν ὁ καθημενος επι της νεφελης το δρεπανον αυτου επι την γην και εθερισθη ἡ γη
Rev 14:17 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου του εν τω ουρανω εχων και αυτος δρεπανον οξυ
Rev 14:18 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του θυσιαστηριου εχων εξουσιαν επι του πυρος και εφωνησεν φωνη μεγαλη τω εχοντι το δρεπανον το οξυ λεγων πεμψον σου το δρεπανον το οξυ και τρυγησον τους βοτρυας της αμπελου της γης ὁτι ηκμασαν σταφυλαι αυτης
Rev 14:19 και εβαλεν ὁ αγγελος το δρεπανον αυτου εις την γην και ετρυγησεν την αμπελον της γης και εβαλεν εις την ληνον του θυμου του θεου τον μεγαν
Rev 14:20 και επατηθη ἡ ληνος εξωθεν της πολεως και εξηλθεν αἱμα εκ της ληνου αχρι των χαλινων των ἱππων απο σταδιων χιλιων ἑξακοσιων
Rev 14:2 και ηκουσα φωνην εκ του ουρανου ὡς φωνην ὑδατων πολλων και ὡς φωνην βροντης μεγαλης και ἡ φωνη ην ηκουσα ὡς κιθαρωδων κιθαριζοντων εν ταις κιθαραις αυτων
Rev 14:3 και αδουσιν ὡς ωδην καινην ενωπιον του θρονου και ενωπιον των τεσσαρων ζωων και των πρεσβυτερων και ουδεις εδυνατο μαθειν την ωδην ει. μη αἱ ἑκατον ἑκατον τεσσαρες χιλιαδες οἱ ηγορασμενοι απο της γης
Rev 14:4 οὑτοι εισιν οἱ μετα γυναικων ουκ εμολυνθησαν παρθενοι γαρ εισιν οὑτοι οἱ ακολουθουντες τω αρνιω ὁπου αν ὑπαγη οὑτοι ηγορασθησαν απο των ανθρωπων απαρχη τω θεω και τω αρνιω
Rev 14:5 και εν τω στοματι αυτων ουχ εὑρεθη ψευδος αμωμοι εισιν
Rev 14:6 και ειδον αλλον αγγελον πετομενον εν μεσουρανηματι εχοντα ευαγγελιον αιωνιον ευαγγελισαι επι τους καθημενους επι της γης και επι παν εθνος και φυλην και γλωσσαν και λαον
Rev 14:7 λεγων εν φωνη μεγαλη φοβηθητε τον θεον και δοτε αυτω δοξαν ὁτι ηλθεν ἡ ὡρα της κρισεως αυτου και προσκυνησατε τω ποιησαντι τον ουρανον και την γην και θαλασσαν και πηγας ὑδατων
Rev 14:8 και αλλος αγγελος δευτερος ηκολουθησεν λεγων επεσεν επεσεν βαβυλων ἡ μεγαλη ἡ εκ του οινου του θυμου της πορνειας αυτης πεποτικεν παντα τα εθνη
Rev 14:9 και αλλος αγγελος τριτος ηκολουθησεν αυτοις λεγων εν φωνη μεγαλη ει. τις προσκυνει το θηριον και την εικονα αυτου και λαμβανει χαραγμα επι του μετωπου αυτου η επι την χειρα αυτου
Rev 14:10 και αυτος πιεται εκ του οινου του θυμου του θεου του κεκερασμενου ακρατου εν τω ποτηριω της οργης αυτου και βασανισθησεται εν πυρι και θειω ενωπιον αγγελων ἁγιων και ενωπιον του αρνιου
Rev 14:11 και ὁ καπνος του βασανισμου αυτων εις αιωνας αιωνων αναβαινει και ουκ εχουσιν αναπαυσιν ἡμερας και νυκτος οἱ προσκυνουντες το θηριον και την εικονα αυτου και ει. τις λαμβανει το χαραγμα του ονοματος αυτου
Rev 14:12 ὡδε ἡ ὑπομονη των ἁγιων εστιν οἱ τηρουντες τας εντολας του θεου και την πιστιν ιησου
Rev 14:13 και ηκουσα φωνης εκ του ουρανου λεγουσης γραψον μακαριοι οἱ νεκροι οἱ εν κυριω αποθνησκοντες απ᾽ αρτι ναι λεγειν το πνευμα ἱνα αναπαησονται εκ των κοπων αυτων τα γαρ εργα αυτων ακολουθει μετ᾽ αυτων
Rev 14:14 και ειδον και ιδου νεφελη λευκη και επι την νεφελην καθημενον ὁμοιον υἱον ανθρωπου εχων επι της κεφαλης αυτου στεφανον χρυσουν και εν τη χειρι αυτου δρεπανον οξυ
Rev 14:15 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου κραζων εν φωνη μεγαλη τω καθημενω επι της νεφελης πεμψον το δρεπανον σου και θερισον ὁτι ηλθεν ἡ θερισαι ὁτι εξηρανθη ὁ θερισμος της γης
Rev 14:16 και εβαλεν ὁ καθημενος επι της νεφελης το δρεπανον αυτου επι την γην και εθερισθη ἡ γη
Rev 14:17 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του ναου του εν τω ουρανω εχων και αυτος δρεπανον οξυ
Rev 14:18 και αλλος αγγελος εξηλθεν εκ του θυσιαστηριου εχων εξουσιαν επι του πυρος και εφωνησεν φωνη μεγαλη τω εχοντι το δρεπανον το οξυ λεγων πεμψον σου το δρεπανον το οξυ και τρυγησον τους βοτρυας της αμπελου της γης ὁτι ηκμασαν σταφυλαι αυτης
Rev 14:19 και εβαλεν ὁ αγγελος το δρεπανον αυτου εις την γην και ετρυγησεν την αμπελον της γης και εβαλεν εις την ληνον του θυμου του θεου τον μεγαν
Rev 14:20 και επατηθη ἡ ληνος εξωθεν της πολεως και εξηλθεν αἱμα εκ της ληνου αχρι των χαλινων των ἱππων απο σταδιων χιλιων ἑξακοσιων